Siostry Kanoniczki Ducha Świętego
Rok 2019 i 2020 jest szczególny dla sióstr z racji przeżywania dziękczynienia za 90 lat posługi w Proszowicach oraz 800 lat pracy i modlitwy na ziemiach polskich.
Do Proszowic siostry kanoniczki przybyły w 1928 roku, były to: s. Benedykta Biedroń, s. Róża Biernat i s. Katarzyna Kajan. Za datę prawnego założenia domu zakonnego przyjmuje się dzień 13 sierpnia 1929 r., kiedy to Kuria Diecezji Kieleckiej wystosowała pismo powiadamiające siostry o zgodzie Ks. Biskupa na objęcie ochronki dla dzieci w Proszowicach. Założenie domu w tym mieście zawdzięczają siostry Komitetowi Obywatelskiemu miejscowego społeczeństwa, w skład którego wchodzili wszyscy ziemianie parafii i 19 mieszczan proszowskich. Prezydium Komitetu stanowiła hrabina Helena Morstinowa z Kowar i Zygmunt Konopka z Opatkowic. Głównym celem, dla którego sprowadzono siostry była troska o dzieci. Opiekę nad nimi miały sprawować siostry w tworzonej przez miasto ochronce, miały również prowadzić szkołę zawodową kroju i szycia dla dziewcząt.
Od początku pobytu w Proszowicach siostry spotkały się z ogromną życzliwością parafian i księży proboszczów: najpierw ks. Bronisława Mieszkowskiego, a po jego śmierci w 1932 r. ks. prałata Stanisława Bomby. Początkowo kilka lat siostry mieszkały w wynajętym domu przy ul. Słomnickiej, następnie w 1932 roku rozpoczęto budowę domu zakonnego staraniem Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Ochronki i Przedszkola i za aprobatą ks. Bronisława Mieszkowskiego, który w porozumieniu z Kurią Diecezjalną w Kielcach przeznaczył część ogrodu plebańskiego od ul. O. Rafała na plac pod budowę ochronki. Siostry nieprzerwanie mieszkały, pracowały i modliły się w domu zakonnym mimo wielu niebezpieczeństw utraty go, min. w 1945 po zdobyciu przez armię radziecką Proszowic zjawili się wojskowi radzieccy z nakazem opuszczenia domu przez siostry. Ówczesna przełożona s. Mieczysława Polakowska kategorycznie odmówiła, siostry pozostały.
W czasach komunistycznego reżimu wiele razy docierały informacje o zabraniu siostrom domu. W roku 1950 -1951 władze lokalne umieściły w jednej z sal przedszkolnych klasę Szkoły Podstawowej, następnie w maju tegoż roku urządzono Przedszkole, w roku 1961 Państwowe Przedszkole nr 2, które działało do 1976 roku. Dopiero po opuszczeniu przedszkola siostry mogły podjąć starania na remont i nadbudowę domu. Wszystkie te trudności siostry polecały opiece Matki Najświętszej i św. Józefa. Dzięki modlitwie wspólnej i osobistej przetrwały trudne czasy i pracują do dziś.
Obecnie siostry pracują w Szkole Podstawowej nr 1 i Szkole Podstawowej nr 2, w 3 Przedszkolach jako nauczyciele religii. Prowadzą także grupy apostolskie: Scholę dziecięcą i Wolontariat młodzieżowy. Siostra zakrystianka dba o wystrój kościoła: dekoracje kwiatowe, utrzymanie w czystości bielizny kościelnej. Swoją codzienną modlitwą siostry otaczają kościół lokalny, w którym przyszło im żyć i pracować oraz ludzi, z którymi współpracują i którym służą.
Obecną wspólnotę tworzy 5 sióstr: przełożona domu – s. Edyta Wesołowska oraz siostry: s. Tarsycja Sadowa, s. Sebastiana Guzior, s. Augustyna Stasak i s. Elżbieta Woźniak.
Zapraszamy do kontaktu: Facebook: s Edyta Wesołowska, e-mail: edytacss@wp.pl